De Spaanse wijnclassificatie kent vier wettelijke categorieën wijn.
De hoogste categorie is de denominación de origen calificada. Deze werd voor het eerst uitgereikt aan de Rioja. Voor deze groep wijnen betaat een effectief controleprocédé, een verplichte streekbotteling en een hogere druivenprijs.
Net onder te top treffen we de denominación de origen (D.o.) wijnen, elke D.o. heeft haar eigen productienormen met betrekking tot het gebied, de druivenaanplant, de snoeimethode, de druiven, de wijnbereiding, het alcohol gehalte en het rijpingsproces. Ook worden de wijnen gekeurd.
Een lagere categorie is de vino de la tierra. De normen zijn lager dan de D.o. wijnen. Zo geldt bijvoorbeeld dat ten minste 60% van de druiven afkomstig moet zijn van de wettelijk vastgestelde variëteiten.
Onderaan de Spaanse wijnclassificatie treffen we de vino de mesa al of niet voorzien van een gebiedsaanduiding. De vino de mesa hoeft slechts te voldoen aan een aantal minimum kwaliteitsnormen, overigens niet gelijk te stellen daan een wijn van minimale kwaliteit. Sommige hoogwaardige wijnhuizen produceren ook vino de mesa omdat zij bevoorbeeld ook andere druivensoorten gebruiken dan bepaald binnen het wettelijk kader voor een d.o.
Verder kent Spanje ook wettelijke termen die betrekking hebben op de rijpheid van wijnen. Zo moet een rode reserva tenminste drie jaar in de kelder liggen, waarvan tenminste één jaar in vaten. Een rode vino de crianza moet tenminste twee jaar lageren met een minimum van zes maanden op het fust.